گوزمخی

خیلی دوست دارم یه چیزی بنویسم ولی هم یه جورایی مخم گوزیده هم اینکه اون چیزایی که می خوام بگم یخده طولانیه. مخصوصا که اخیرا خیلی دچار مشکلات اخلاقی-فرهنگی شدم و این سوال اساسی ذهنمو-کجا رو!؟!- مشغول کرده. آیا روابط من با دوستام درسته؟ تریپم درسته؟ آیا بی خودی خودمو زیاد صمیمی حس می کنم؟ دوستام راجع به من چی فکر می کنن؟ زیادی خرده فرمایش دارم؟ زیادی دستور می دم؟ خیلی سطحی و جلف به نظر می آم؟ آیا اگه یه کار جدی باشه کسی رو من هم حساب می کنه یا من فقط به درد گل واژه گفتن و وقت تلف کردن می خورم؟ آیا اونقدی که بقیه برای من مهم ان منم برای دوستام مهم ام؟ و ... فکر می کنم من هنوز در اون نوع روابط که دوره دبیرستان با بجه ها داشتیم گیر کردم ولی بقیه دارن بزرگ می شن خیلی بزرگ. قد یه آدم بزرگ راست راستکی. هی... شاید دوستا به غیر از گل واژه شنیدن از آدم حاضر باشن به مزخرفات رفیقشون هم گوش کنن.م
-نکته 1: خواهش می کنم حداقل در کامنت ها حده اقل جواب این یکیو دیگه بدین.م
-نکته 2: ریدم تو این نوستالژی این چیزی که نوشتم.م
-نکته 3: ولی مرامی بد سورپریز شدم. حدسش رو هم نمی زدم.م
-نکته 4: بازم ریدم به کل این متنی که نوشتم.