ان و گه

ساعت 3.5 صبحه و من دیروز تا ساعت 6 بیمارستان بودم و داشتم ااز مریضام شرح حال می گرفتم. خونه که رسیدم خوابم برد تا الان که باید کل کبد رو از رو هریسون بخونم –عمرا- چون استادمون یخده سگ اخلاقه و آدم رو در 3 سوت با خاک کوچه یکی می کونه. تازه شنیدم که یه مریض جدید هم رو تختای من خوابیده. خدا رحم کنه. تازه اینا جدا از هفته پیشه که تماما درگیر اولین کارسوق ملی عصب شناسی سمپاد بودم. مردم تا تموم شد ولی خیلی حال داد خیلی بچه های با هوشی بودن. الغرض اینکه وقتی در بحران التقاط ان و گه هستی به سختی یادت می آد که باید نفس هم بکشی چه برسه به اینکه وب لاگ بنویسی.م