من رای میدهم

خیلی وقت بود که اصلا فرصت چیزی نوشتن نداشتم ولی امروز به دلیلی مجبورم بنویسم. امروز تصمیم گرفتم در انتخابات شرکت کنم ولی قبلش باید اینارو بگم که لال از دنیا نرم. تا امروز قصد نداشتم در انتخابات شرکت کنم دلیلشم می تونین در سر مقاله امروز شرق ببینید. اینکه ما اخرشم موفق نمی شیم انتخاب دلخواه و تغییر دلخواه رو بدیم ولی نظام کاملا به اون چه که از این انتخابات می خواد می رسه. در ضمن اینکه دوم خردادیا باید می فهمیدن که اون 20 میلیون رایی که تو انتخاباتهای مختلف گرفتن مال باباشون نبوده و مردم ازشون کار و حرکت می خواستن نه فقط حرف و شعار و بی تعارف استفاده از پست و مقام و قدرت. قضیه دنباله روی از جبهه مشارکت با هر موضعی که بگیره منو یاد این جوکه میندازه:م
یه بار یه تهرانیه و یه اصفهانیه و یه ترکه رو کرده بودن به تپه، حاج اقارو گرفته بودن دستشون، خوش و خرم تو هوا می چرخوندنش و می شاشیدن. یه دفعه یه مامور سر می رسه داد می زنه: هوی، شماها دارین چه غلطی می کنین اونجا.م
تهرانیه خودشو نمی بازه و می گه: جناب من داشتم با شاشم رو خاک می نوشتم مرگ بر آمریکا.م
ماموره پیش خودش می گه ای ناکس یه چیزی گفت نتونم چیزی بش بگم. رو می کنه به اصفهانیه می گه: خوب تو داشتی چی کار می کردی؟م
اصفهانیه هم میگه: منم داشتم می نوشتم مرگ بر اسراییل (البته با لهجه اصفهانی می گه)م
ماموره دیگه خیلی شاکی می شه. بر می گرده به ترکه می گه: خوب تو داشتی چه غلطی می کردی مرتیکه.م
ترکه یه خرده هول می شه می گه: وا... من سوات موات ندارم. بیا بگیر هر چی خودت می خوای بنویس. (عمرا بتونین با لهجه دیگه ای بخونین).م
به همین دلایل دوست نداشتم مثل بز اخوش هر کاری مشارکتی ها می کنن منم دنبالشون برم. که هم به شعور خودم توهین کنم هم تعداد رای های درون صندوق رو زیاد کنم که از فردا هر چی که هر کی گفت بگن: دموکراسی از این بلوری تر!؟! هاشا و کلا.م
با اینکه شخصیت معین رو خیلی دوست دارم –همون طور که خاتمی رو از صبح 28 خیلی بیشتر دوست خواهم داشت- ولی کاملا معلومه که معین الان بازیچه مشارکتی هاست بیچاره، نه بیشتر. البته قبول دارم حالا اگه رییس جمهور خودش خیلی عرضه نداشته باشه معاوناش که نمردن. نمونش آمریکا که هر روز گردنش کلفت تر می شه. در ضمن وقتی رییس جمهور خودش صلاحیتش تایید نمی شه دیگه لوایحش که جای خودشونو دارن. پس اگه دولت خاتمی دولت هر 9 روز یک چالش بود دولت معیین بذات خودش چالشه. یعنی ایینکه مملکت خر تو الاغ میشه و هیچ کاری پیش نمیره چون نمیذارن. یعنی این همه ظرفیتی که هر روز می ره به چاه توالت بازم خواهد رفت. تحلیل من این بود که به هر حال که هاشمی انتخاب می شه شاید بدم نباشه. چون به هر حال می تونه با اینا طرف بشه، با آمریکا هم که می خواد پیمان اخوت ببنده. شاید سرمایه گذاری خارجی هم بیشتر بشه تازه در عین حال با بقیه راستی ها کاملا تو یه خط نیست. خلاصه اینکه مطلب نبوی رو که بخونین خوب گفته. تازه به اینصورت با رای ندادن هم اون راستیا انتخاب نمی شن هم همچین مشروعیت هم رییس جمهور نداره.م
ولی آدم که فکر می کنه می بینه ای بابا حتی اگه 20% هم برن رای بدن که نه اینا خیالشون نه خارجیا تا وقتی که منافعشون تامین بشه. تازه دولت خاتمی بیچاره اگه خیلی کارا نذاشتن بکنه کار بد هم نکرد که این خودش کلیه. در ضمن هر چی فکر می کنم دلم راضی نمیشه همچی هلپی رفسنجانی رییس جمهور شه (هر چند می شه) و می بینم خوب آقا اگه اینکاره بود خوب تو 8سال خودش می کرد تازه از وقتی روحانیت ازش حمایت کرده معلوم شده همچین هم با هم بد نیستن یعنی تو این مدت با بچه ها که صحبت کردم به این نتیجه رسیدم که ژستش خوبه ولی ... هر چند که هنوزم ترجیح می دم رفسنجانی بشه تا قالیباف. ( شاید بر خلاف گذشته تاریکش برای قدرت بیشتر خودشم که شده دهن بقیه رو سرویس کنه) ولی آدم وقتی یادش می آد که برخلاف تصور عمومی که خربزه و عسل نمی سازن ممکنه خیلی هم به هم بسازن و دهن ما رو سرویس کنن می بینه که باید حواسش باشه. اما مهمترین نکته اینه که چه بهتر که دولت معین به خودی خود چالشه. چون یه بار برای همیشه مشخص می شه آقه اوضاع این مملکت با ایستادگی و مقاومت درست میشه یا نه ما همون بریم کشکمونو بسابیم و از این به بعد هم برای اینکه مردم خسته و بدعادت نشن شورای نگهبان رییس جمهور رو انتخاب می کنه و به اطلاع مردم می رسونه. یا شایدم نمیرسونه.م
پس من رای میدم. اونم به معین. هرچند مطمینم که پشیمون می شم. ولی چه کنیم که جوانیه و خامی. البته چون خودم در یک حالت گلاب به روتون- تیلیتی گیر کرده ام این توصیه رو به هیچ کس دیگه نمی تونم بکنم. ببینید دل خودتون رضا می ده یا نه.م

با عرض شرمندگی من واسه لینک دادن مشکل دارم. این 2 تا لینکو جداگانه باز کنید.
http://www.sharghnewspaper.com/840322/html/index.htm
http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2005/06/050608_nabavi_satire.shtml